• dokładna diagnostyka wstępna (badanie zgryzu i czynności mięśni, pobranie wycisków, fotografie zgryzu i twarzy Pacjenta). Ortodonta zleca także wykonanie zdjęcia panoramicznego oraz cefalometrycznego;
  
• ustalenie planu leczenia: ortodonta przedstawia przebieg leczenia krok po kroku, informuje o rodzaju proponowanego aparatu, przedstawia kosztorys oraz ustala harmonogram wizyt;
• założenie stałego aparatu na uprzednio wyleczone oraz profesjonalnie oczyszczone zęby, przedstawione zostają zalecenia postępowania z aparatem ortodontycznym oraz instruktaż czyszczenia zębów;
• systematyczne wizyty co 4 -6 tyg, na których prowadzone są obserwacje i kontrola leczenia;
• zdjęcie aparatu, porównanie efektów (zdjęcie przed i po);
• założenie aparatu retencyjnego w celu utrzymania efektów;
• okresowe wizyty kontrolne, utrzymujące efekty leczenia ortodontycznego.

• używanie nieprawidłowych smoczków;
• oddychanie przez usta (alergie, częste infekcje);
• szkodliwe nawyki, np. ssanie palca, ssanie smoczka, obgryzanie paznokci, ołówków;
• wada wymowy;
• zbyt wczesna utrata zębów mlecznych, spowodowana urazami i przede wszystkim próchnicą;
• zbyt późne wypadanie zębów mlecznych;
• niechęć dziecka, powyżej 3 roku życia, do gryzienia twardych pokarmów.

Już od pierwszych dni życia dziecka należy dbać o prawidłowy rozwój zębów i kości szczęk tak, aby nie doszło do powstania wad zgryzu. Należy zwrócić uwagę na:

• sposób i czas karmienia dziecka (piersią czy butelką);
• stosowanie odpowiednich smoczków uspokajających;
• wczesne wprowadzanie karmienia łyżeczką;
• przyzwyczajanie dziecka do gryzienia i żucia twardych pokarmów;
• eliminowanie szkodliwych nawyków u dziecka, jak np. ssanie palca.

Wśród czynników, które powinny skłonić rodzica do zgłoszenia się z dzieckiem do ortodonty, wymienia się przede wszystkim:

• oddychanie przez usta;
• zaburzenia symetrii twarzy;
• nadmiernie wysuniętą lub cofniętą bródkę;
• przedwczesną utratę zębów mlecznych;
• zbyt późne wypadanie zębów mlecznych;
• zęby wyrznięte w niewłaściwym miejscu;
• nadmierne stłoczenia lub szpary między zębami;
• szkodliwe nawyki ( ssanie palca, smoczka, obgryzanie paznokci itp.);
• wadę wymowy;
• niechęć dziecka, powyżej 3 roku życia, do gryzienia twardych pokarmów.
  

Ponadto każde dziecko, około 6 roku życia, w początkowej fazie wymiany uzębienia z mlecznego na stałe, powinno być skonsultowane przez lekarza ortodontę.

• wady zgryzu nie korygują się samoistnie;
• wraz ze wzrostem dziecka nieprawidłowości zgryzowe pogłębiają się;
• krzywe zęby mogą być od najmłodszych lat źródłem kompleksów u dzieci;
• nasilenie próchnicy i chorób dziąseł przy stłoczonych, krzywych zębach;
• nieprawidłowy zgryz sprzyja powstawaniu wad wymowy i urazom;
• leczenie ortodontyczne dzieci jest szybsze i efektywniejsze niż u osób dorosłych.

• uniemożliwia dokładne czyszczenie zębów, co sprzyja powstawaniu nieprzyjemnego zapachu;
• nadmiernym odkładaniem się kamienia;
• nasileniem próchnicy;
• stanem zapalnym dziąseł;
• zaburzeniami mowy;
• zaburzeniami w stawach skroniowo-żuchwowych;
• paradontozą;
• ścieraniem się zębów, zgrzytaniem;
• odsłoniętymi szyjkami zębów, nadwrażliwością zębów;
• przedwczesną utratą zębów z powodu nieprawidłowych obciążeń pewnych ich grup w trakcie żucia;
• bólem głowy w okolicach skroni, uszu i karku niewiadomego pochodzenia;
• tłoczeniem się zębów (zwłaszcza w okresie wyrzynania się zębów ósmych);
• rozchwianiem się zębów pojedynczych lub grup;
• wrażeniem szybkiego starzenia się twarzy w okolicach kącików ust;
• niezadowalającą estetyką (stłoczenia, szpary, rotacje itp.).

• zachowanie zdrowia zębów i przyzębia;
• łatwiejsze i dokładniejsze oczyszczanie zębów (mniejsza skłonność do próchnicy, odkładania się kamienia nazębnego i paradontozy);
• zapobiega nierównomiernemu ścieraniu się zębów czy złamaniom;
• likwidację dysfunkcji stawów skroniowo-żuchwowych oraz związanych z tym dolegliwości bólowych głowy;
• poprawę wymowy i jakości żucia (lepsze trawienie);
• swobodny, pełny uśmiech;
• poprawę wyglądu i samopoczucia, a przez to większą pewność siebie;
• opóźnienie starzenia się twarzy;
• posiadanie własnych zębów do późnej starości.

Każdy wiek jest dobry na to, aby zadbać o estetykę swojego uśmiechu i przywrócić narządowi żucia optymalną funkcjonalność i zdrowie. Leczenie ortodontyczne można rozpocząć praktycznie w każdym wieku, dobierając adekwatne metody lecznicze. Warunkiem koniecznym jest jednak obecność wystarczającej ilości i jakości kości, brak ostrych stanów zapalnych przyzębia oraz zdrowie jamy ustnej – zębów i dziąseł.

• wszystkie zęby muszą być koniecznie wyleczone;
• profesjonalnie oczyszczone z osadu i kamienia nazębnego;
• a dziąsła bez objawów zapalenia (rozpulchnienie, zaczerwienienie, krwawienie, bolesność).

Zabieg zakładania aparatu jest całkowicie bezbolesny i nie należy się go obawiać, choć zaraz po założeniu aparatu stałego lub po wizytach kontrolnych ze zmianą łuku u Pacjenta może pojawić się uczucie dyskomfortu - ciągnięcia, rozpychania, a także niewielkie dolegliwości bólowe, szczególnie przy gryzieniu twardych pokarmów. Objawy te powinny jednak ustąpić w ciągu tygodnia od rozpoczęcia leczenia, a przyzwyczajenie się do aparatu zajmuje zwykle kilka dni. Na szczęście dyskomfort związany z noszeniem aparatu jest tylko krótką chwilą w porównaniu z resztą życia, kiedy można cieszyć się równymi i pięknie wyglądającymi zębami.

W trakcie leczenia wad zgryzu, Pacjenta ze stałym aparatem obowiązuje wzmożona higiena jamy ustnej. Można używać szczoteczki elektrycznej lub manualnej, lecz samo szczotkowanie wymaga większej dokładności, ilości czasu oraz wiąże się ze stosowaniem dodatkowych akcesoriów (szczoteczki ortodontyczne z rowkiem, szczoteczki międzyzębowe, specjalne nici dentystyczne, irygator dentystyczny). Zalecane jest również korzystanie, co pół roku, z profesjonalnego czyszczenia zębów i fluoryzacji w gabinecie stomatologicznym.

• wszelkich produktów twardych (np. twarde owoce i warzywa – jabłka, marchewka, twarde pieczywo, twarde słodycze, orzechy (wszystkie te produkty mogą być spożywane po znacznym rozdrobnieniu, starciu, ugotowaniu);
• pokarmów ciągnących i oklejających zęby (np. cukierki typu toffi, słodkie batony, czipsy);
• nie poleca się żucia gumy i spożywania popcornu.
  

Zaraz po założeniu aparatu lub wymianie łuku, w związku z wrażliwością zębów na nagryzanie, wskazane jest ograniczenie się do spożywania miękkich pokarmów, jak nabiał, jajka i mielone mięso lub miękkie owoce np. banany. Pomocne jest także krojenie pokarmów na mniejsze kawałki, łatwiejsze do pogryzienia.

• rodzaj wady zgryzu;
• wiek Pacjenta;
• prawidłowa diagnoza i plan leczenia;
• rodzaj zastosowanego aparatu ortodontycznego;
• biologiczna indywidualna odpowiedź Pacjenta na działające siły ortodontyczne;
• zastosowanie się do zaleceń lekarza prowadzącego;
• poziom higieny jamy ustnej;
• regularność zgłaszania się na wizyty kontrolne i zabiegi profilaktyczne.

Istnieje takie niebezpieczeństwo, w sytuacji gdy Pacjent nie będzie zgłaszał się na wizyty tzw. fazy retencyjnej, polegające na kontroli aparatów retencyjnych stałych, przyklejonych do powierzchni językowych zębów, bądź aparatów zdejmowanych noszonych według zaleceń lekarza prowadzącego.